Water....
Bijgewerkt op: 22 mei
Water is voor ons van essentiëel belang, we bestaan zelfs voor 90% uit water hebben we geleerd. Zonder water is er niets. Zeggen degenen die het kunnen weten en waarom zou je daar aan twijfelen? De wetenschap onderzoekt immers alles en kan dan ook alles bewijzen. Wetenschappers nemen nooit zomaar iets aan. Bovendien: wat is er simpeler dan de vaststelling dat water een element is? O, maar wacht even.... niet waar, het is een "chemische verbinding".
Dus.... wat is het precies....WATER (H2O)?
Het is wel belangrijk dat we weten waar we het over hebben als we over moeten op de nieuwe, schone energie uit het element Waterstof (H). Hoe weet je hoe je waterstof moet maken als je niet weet hoe je water maakt? Althans niemend heeft ooit de moeite genomen om dat even te demonstreren.
1. Het is algemeen bekend dat waterstof en zuurstof in elementaire vorm bestaan als gassen bij kamertemperatuur onder 1 atmosfeer. Maar water existeert ook als vloeistof bij kamertemperatuur onder 1 atmosfeer. Er is geen algemeen aanvaarde verklaring die bovenstaande waarneming adequaat kan verantwoorden. Blijkbaar weet niemand precies hoe het mogelijk is dat twee gassen bij kamertemperatuur als gas bestaan en bij dezelfde temperatuur vloeibaar worden. De auteur kan hierop slechts zeggen dat dit onmogelijk is en dat water niet bestaat uit waterstof en zuurstof.
2. Niemand heeft ooit door het te demonstreren "nieuw" water in welke vorm dan ook geproduceerd uitsluitend uit de reactie van waterstof en zuurstof om de "bewering" dat water bestaat uit waterstof en zuurstof zonder meer te staven. Hoewel vele demonstraties beweren de productie van water aan te tonen door de reactie van waterstof- en zuurstofgassen via verbranding, is er nooit enig "nieuw" water geproduceerd waarvan wordt aangetoond dat het uitsluitend afkomstig is van de reactie van waterstof en zuurstof. In alle gevallen wordt slechts aangenomen dat "nieuw" water is geproduceerd als gevolg van een verbranding.
3. Omgekeerd heeft niemand ooit water "gesplitst" in waterstof en zuurstof en aangetoond dat de geproduceerde gassen uitsluitend uit het water zijn geëvolueerd. Momenteel worden verschillende methoden gebruikt om water zogenaamd te "splitsen" in waterstof en zuurstof, zoals elektrolyse, maar dergelijke methoden worden op een gekunstelde manier voorgesteld om de meeste waarnemers te dwingen slechts te "denken" dat water bestaat uit waterstof en zuurstof, terwijl dat in feite niet zo is. Dit punt zal duidelijker worden naarmate we verder komen.
4. Als men momenteel Wikipedia's item over water doorzoekt, zal men niet precies kunnen vaststellen wie ontdekt heeft dat water uit waterstof en zuurstof bestaat. In tegenstelling tot andere vermeldingen in Wikipedia worden bij de ontdekking van chemische stoffen altijd bekende figuren genoemd, terwijl de oorsprong van water als H2O ongrijpbaar lijkt. Het is ook ironisch dat Wikipedia verwijst naar water als een chemische stof, terwijl het dat in feite niet is.
5. Waterstof, in volledig vloeibare toestand zonder te koken onder atmosferische druk, moet worden afgekoeld tot ten minste minus 252,87 °C om die vloeibare staat te bereiken. Water, dat waterstof zou bevatten, van nature in vloeibare toestand kan bestaan bij een veel hogere temperatuur. Niemand kan afdoende verklaren hoe het element waterstof bij zo'n lage temperatuur als vloeistof kan bestaan en toch een van de twee bestanddelen van een vloeistof bij een veel hogere temperatuur kan zijn.
6. Zuurstof, in volledig vloeibare toestand zonder te koken bij atmosferische druk, moet worden afgekoeld tot ten minste minus 182,96 °C, terwijl water, waarvan wordt aangenomen dat het zuurstof bevat, op natuurlijke wijze in vloeibare toestand kan bestaan bij een veel hogere temperatuur. Nogmaals, niemand kan afdoende verklaren hoe elementair zuurstof bij zo'n lage temperatuur als vloeistof kan bestaan en bij een veel hogere temperatuur een bestanddeel van een andere vloeistof kan zijn.
7. Het vriespunt van waterstof bij normale atmosferische druk is -259,2 °C, terwijl water, dat verondersteld wordt waterstof te bevatten, ook bij normale atmosferische druk bij 0 °C bevriest. Niemand kan afdoende verklaren hoe elementair waterstof als vaste stof kan bestaan bij zo'n lage temperatuur en toch een van de twee bestanddelen kan zijn van een vaste stof bij een veel hogere temperatuur.
8. Het vriespunt van zuurstof onder normale atmosferische druk is -218,8 °C, terwijl water, dat verondersteld wordt zuurstof te bevatten, ook bij normale atmosferische druk bevriest bij 0 °C. Niemand kan afdoende verklaren hoe elementaire zuurstof als vaste stof kan bestaan bij zo'n lage temperatuur en toch een bestanddeel kan zijn van een vaste stof bij een veel hogere temperatuur.
9. Het kookpunt van waterstof bij normale atmosferische druk is -252,9 °C, terwijl water, dat verondersteld wordt waterstof te bevatten, ook bij normale atmosferische druk kookt bij 100 °C. Niemand kan afdoende verklaren hoe vloeibare waterstof bij zo'n lage temperatuur kan koken en als gas kan gaan bestaan en toch een bestanddeel kan zijn van een vloeistof die bij een veel hogere temperatuur kookt.
10. Het kookpunt van zuurstof bij normale atmosferische druk is -183 °C, terwijl water, dat geacht wordt zuurstof te bevatten, ook bij normale atmosferische druk kookt bij 100 °C. Niemand kan afdoende verklaren hoe vloeibare zuurstof bij zo'n lage temperatuur kan koken en als gas kan gaan bestaan, maar toch een bestanddeel kan zijn van een vloeistof die bij een veel hogere temperatuur kookt.
11. Binnen het huidige wetenschappelijke paradigma zijn er vier waarneembare fasen of toestanden van materie: vaste stoffen, vloeistoffen, gassen en plasma. Water wordt gewoonlijk beschouwd als drie verschillende toestanden: vast ijs, vloeibaar water of dampgas. We kunnen accepteren dat water bestaat als vast en vloeibaar, maar hoe kunnen we accepteren dat water bestaat als "dampgas"?
Een damp verwijst naar een vloeibare stof die verdampt en daarbij een overgang vormt tussen twee toestanden van materie: de vloeibare en de gasvormige fase. Hoe kan iemand dan de "dampgas"-toestand van water in overeenstemming brengen met een erkende toestand van materie? De "dampgas"-toestand van water kan niet op bevredigende wijze worden ingepast in de vier toestanden van de waarneembare materie. Dit doet de vraag rijzen, niet alleen wat een "dampgas" is, maar wat de ware aard van water is?
12. Water is een stof die in wezen materie ontbindt of afbreekt in componenten. Zo zal staalwol in water zichtbaar uiteenvallen in ijzererts (oxide) en cokes - de bestanddelen van staal. Daarom wordt water, hetzij in vloeibare vorm, hetzij in de vorm van stoom, op grote schaal gebruikt in tal van industriële processen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat water het hoofdbestanddeel is van talloze schoonmaakmiddelen. De auteur kent echter geen enkel middel dat water ontbindt in twee afzonderlijke elementen: waterstof en zuurstof. Vanwege de inherente aard van de eigenschappen en ontbindingsmogelijkheden van water is het daarom redelijker om water als een element of stof op zich te beschouwen. Feit - Het is gezond om bij de maaltijd water te drinken, omdat het de spijsvertering, de afbraak van voedsel in componenten bevordert.
13. Het is algemeen bekend dat condensatie optreedt wanneer een gastoestel wordt gebruikt, bijvoorbeeld een fornuis of een oven. Veel mensen zien de condensatie als een bijproduct van de verbranding van aardgas in de lucht; de waterstof in het aardgas verbrandt met de zuurstof in de lucht en vormt water. Wat veel mensen zich echter niet realiseren is dat water op grote schaal wordt gebruikt bij de winning en raffinage van aardgas: in de Verenigde Staten wordt dagelijks alleen al voor de raffinage van aardgas en de exploitatie van pijpleidingen 1,6 miljard liter water verbruikt. De meeste condensatie is dus niet het resultaat van de verbranding van waterstofgas in lucht (zuurstof), maar eerder het geval waarin water (in welke vorm dan ook) uit de toevoerleiding vrijkomt en condenseert als een vloeistof op koudere oppervlakken. "Condensatieketels/branders zijn waterverwarmers die op gas of olie werken. Zij bereiken een hoog rendement (gewoonlijk meer dan 90% voor de hogere verwarmingswaarde) door de in de uitlaatgassen aanwezige waterdamp te condenseren en daarbij de latente verdampingswarmte terug te winnen, die anders verloren zou zijn gegaan." Dit is verdere informatie die het standpunt ondersteunt dat water reeds aanwezig is in de gastoevoerleiding en geen product is van de verbranding van het gas in de lucht (zuurstof).
14. Er wordt gezegd dat water kan worden gesplitst in de componenten waterstof en zuurstof door middel van elektrolyse. Voor de "elektrolyse van water", zoals het algemeen wordt genoemd, is het ALTIJD nodig dat er een stof, een zout of een zuur, in het water is opgelost om het proces te laten plaatsvinden. Als water is samengesteld uit waterstof en zuurstof en gepolariseerd is, zou het meer dan mogelijk moeten zijn om deze twee elementen door middel van elektrolyse van elkaar te scheiden zonder dat een elektrolyt (zout of zuur) nodig is. Als bijvoorbeeld strontiumchloride in water wordt geplaatst, zal het water het zout zodanig ontbinden dat het strontium van het chloride "vrijkomt"; het strontium en het chloride worden ionisch van elkaar gescheiden, waardoor het vermogen om elektriciteit te geleiden wordt bevorderd. Polarisatie en ionische dissociatie zijn fundamenteel voor het elektrolytische proces, want elektrolyten MOETEN worden gebruikt om het elektrolytische proces te laten plaatsvinden, dus de auteur gaat ervan uit dat water niet gepolariseerd is en geen ionische dissociatie kan ondergaan.
15. Een belangrijke reden waarom men denkt dat water elektrolyseert en vervolgens "splitst" in waterstof en zuurstof, is dat de hoeveelheid water die overblijft na afloop van het elektrolyseproces minder is dan de hoeveelheid water die aan het begin aanwezig was. Dit verlies wordt verklaard doordat waterstof en zuurstof in het water splitsen en dus als gassen het water verlaten, waardoor de hoeveelheid water afneemt.
16. Bij de elektrolyse van bepaalde elektrolyten, zoals natriumchloride (zout), zegt men dat zodra het chloorgas uit het chloorgedeelte van het zout is uitgeput, men zuurstof begint te produceren die uit het water afkomstig zou zijn. Het is echter nauwkeuriger om op te merken dat wanneer het chloorgedeelte van het zout is uitgeput, de ontleding van de elektroden begint en dit is waar eventuele zuurstof vandaan komt. Men mag niet vergeten dat elektroden deel uitmaken van het elektrolytische proces en zich in de oplossing bevinden en dus net zo kunnen ontleden als een elektrolyt, onder de juiste omstandigheden. Daarom kunnen elektrolytische gasproducten zoals waterstof en zuurstof eenvoudigweg niet uit het water afkomstig zijn, maar uit de elektrolyt of uit de ontbinding van de elektroden.
Hier stoppen we even. Dit moet eerst even doorsijpelen. De hele wereld wordt straks van het gas afgekoppeld en aangesloten op de nieuwe schone energiebron: Waterstof. Maar hoe maken ze dat? Er zijn namelijk nog 94 punjes van orde die vragen stellen bij wat water nou precies is en wat we er mee kunnen. Als water een element is, dan kan je het volgens mij alleen splitsen in een kernreactor.
Dus wat splitsen ze ons nu weer in de maag?
Zouden de geleerden/wetenschappers soms nattigheid voelen?
In de loop der jaren is het symbool voor water consequent H2O geweest met 2 waterstofatomen gebonden aan 1 atoom zuurstof. Geleerden en wetenschappers hebben klaarblijkelijk een nieuwe ontdekking gedaan en zijn gaan knutselen aan een scheikundige formule die iedereen ter wereld uit het hoofd kan opdreunen.
Tot voor kort dwong een nieuw begrip echter een verandering van dat iconische symbool af. H2O-aanhangers beschouwen water nu als bestaand als2H2O, zoals kan worden weergegeven in het onderstaande diagram waarin de ontbinding van H2O wordt geschetst.
Ondanks een poging om de makers van dit nieuwe begrip te bekritiseren, moet elke reactie die door een chemische vergelijking wordt getoond, de realiteit nauwkeurig weerspiegelen. Er wordt ons bijvoorbeeld verteld dat water bestaat uit 2 delen waterstof en 1 deel zuurstof, dus het chemische symbool moet altijd H2O zijn.
Als water actief deelneemt aan het begin van de reactie of wordt geproduceerd nadat de reactie heeft plaatsgevonden, moet elke chemische vergelijking van deze actie dit altijd weerspiegelen. Dus dit in ogenschouw genomen, hoe is het dan mogelijk dat we de nieuwe vergelijking zouden moeten volgen om te eindigen iets wat NIET H2O is? Als we dit proberen te dupliceren, zouden we tot het volgende moeten komen....
Maar het water met de chemische formule 2H2O2 en staat wel erg ver af van het water met de formule H2O die we immers allemaal kennen. Het is duidelijk dat er een conflictsituatie is ontstaan en dat er enige verwarring bestaat rond de chemische symboliek van water. Deze conflictsituatie is ontstaan omdat is vastgesteld dat water niet H2O kan zijn.
Is water een verbinding of een element?
Geleerden en wetenschappers in de tegenaanval.
BRON: greelane.com Water is overal op onze planeet en het is de reden dat we organisch leven hebben. Het vormt onze bergen, kerft onze oceanen uit en bepaalt ons weer. Het zou logisch zijn om te denken dat water een van de basiselementen moet zijn. Maar in werkelijkheid is water een chemische verbinding.
Water als verbinding en molecuul
Een verbinding vormt zich wanneer twee of meer atomen chemische bindingen met elkaar vormen. De chemische formule voor water is H 2 O, wat betekent dat elk watermolecuul bestaat uit één zuurstofatoom dat chemisch is gebonden aan twee waterstofatomen. Water is dus een verbinding. Het is ook een molecuul , dat is een chemische soort die wordt gevormd door twee of meer atomen die chemisch aan elkaar zijn gebonden. De termen "molecuul" en "verbinding" betekenen hetzelfde en kunnen door elkaar worden gebruikt.
Soms ontstaat er verwarring omdat de definities van molecuul en verbinding niet altijd zo duidelijk zijn geweest. In het verleden leerden sommige scholen dat moleculen bestonden uit atomen die waren gebonden via covalente chemische bindingen, terwijl verbindingen werden gevormd via ionische bindingen. De waterstof- en zuurstofatomen in water zijn covalent gebonden, dus onder deze oudere definities zou water een molecuul zijn, maar geen verbinding. Een voorbeeld van een verbinding is keukenzout, NaCl. Naarmate wetenschappers chemische bindingen beter gingen begrijpen, werd de lijn tussen ionische en covalente bindingen vager. Ook bevatten sommige moleculen zowel ionische als covalente bindingen tussen de verschillende atomen.
Samenvattend is de moderne definitie van een verbinding een type molecuul dat bestaat uit ten minste twee verschillende soorten atomen. Volgens deze definitie is water zowel een molecuul als een verbinding. Zuurstofgas (O 2 ) en ozon (O 3 ) zijn bijvoorbeeld stoffen die moleculen zijn maar geen verbindingen.
Waarom water geen element is
Voordat de mensheid iets wist over atomen en moleculen, werd water als een element beschouwd. Andere elementen waren aarde, lucht, vuur en soms metaal, hout of geest. In traditionele zin zou je water als een element kunnen beschouwen, maar het kwalificeert niet als een element volgens de wetenschappelijke definitie - een element is een stof die uit slechts één type atoom bestaat. Water bestaat uit twee soorten atomen: waterstof en zuurstof .
Hoe water uniek is
Hoewel water overal op aarde is, is het een zeer ongebruikelijke verbinding vanwege de aard van de chemische bindingen tussen de atomen. Hier zijn een paar van zijn excentriciteiten:
Water is in vloeibare toestand dichter dan in vaste toestand, daarom kan ijs op of in vloeibaar water drijven.
Water heeft een ongewoon hoog kookpunt op basis van het molecuulgewicht.
Water wordt vaak het "universele oplosmiddel" genoemd vanwege zijn verbazingwekkende vermogen om zoveel stoffen op te lossen.
Deze ongewone eigenschappen hebben een diepgaande invloed gehad op de ontwikkeling van het leven op aarde en op de verwering en erosie van het aardoppervlak. Andere planeten die niet waterrijk zijn, hebben een heel andere natuurlijke geschiedenis gehad.